Gloei!, Annet Bult en Michiel Huijsman, 2013
Piet Heinkade
Aan het einde van de negentiende eeuw was het opnieuw nodig om de Amsterdamse havens uit te breiden. Door de ontwikkeling van de moderne industrie en de aanleg van het spoor door de stad heen, werden de oude havens op de Oostelijke Eilanden moeilijk begaanbaar. Er werden nieuwe kunstmatige eilanden gemaakt voor het Oostelijk Havengebied, waarop Pakhuis Wilhelmina zich bevindt. Vanuit deze havens voeren geregelde lijndiensten naar Oost-Indië, Suriname en de Verenigde Staten. In de pakhuizen werden goederen als cacao en koffie opgeslagen. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen veel van deze pakhuizen leeg te staan door het verval van de lijndiensten en het naderende einde van de koloniale economie.
Vanaf 1975 ontwikkelde het gebied zich tot een woongebied. Veel van deze gebouwen herbergen nu restaurants, cafés, creatieve bedrijven en kantoren. Ook het Lloyd Hotel, winkelcentrum Brazilië en cultureel instituut Pakhuis de Zwijger waren ooit pakhuizen. Pakhuis Wilhelmina werd in 1988 gekraakt door kunstenaars. Op dit moment bevinden zich in het pand meer dan honderd creatieve studio’s en ateliers, performancepodium Mezrab, kunstruimte Corridor Project Space en Het Gamelanhuis, een collectief voor Indonesische gamelanmuziek.
Het Oostelijk Havengebied is inmiddels een populaire woon- en werkbestemming. Sinds een aantal jaren wordt er nieuwbouw over de oorspronkelijke pakhuizen heen gebouwd. De gebruikers van de oude gebouwen zijn hier niet altijd blij mee. Om Pakhuis Wilhelmina toch zichtbaar te houden werd er een prijsvraag uitgeschreven voor een kunstwerk. Kunstenaars Annet Bult en Michiel Huijsman mochten hun plan uitvoeren. Het werk bestaat uit een grote gloeilamp die is verbonden aan de fitnessapparaten in de sportschool Fit4less in het gebouw. Hoe meer mensen er sporten, hoe beter Gloei! brandt.
Het werk wil mensen aan het denken zetten over de problematiek van het opwekken van energiestromen. In sportscholen kunnen mensen hun energie kwijt, terwijl er plekken zijn met structurele energietekorten, zoals medische centra. Het werk laat zien dat het menselijk lichaam daadwerkelijk de energie op kan wekken die technologie aan de praat houdt. Een belangrijk onderdeel van het project is de website, waarop alle kennis die is opgedaan over het aftappen van energie via de fitnessapparaten wordt gedeeld. Zo dient het project als een voorbeeld, misschien wel voor een toekomst waarin fossiele brandstoffen opraken en we noodgedwongen onze lichaamsenergie moeten inzetten voor het voortbestaan van onze steden.