Rembo, Bastienne Kramer, 2005
Rembrandtpark
Rembo heeft nog altijd geen koperen onderdelen
Rembo van Bastienne Kramer straalt de robuustheid uit van een portier. Dat is geen toeval: stadsdeel Slotervaart/Overtoomse Veld, de opdrachtgever, verzocht de kunstenaar ‘rekening te houden met extreme vormen van vernielzucht in de omgeving van het Rembrandtpark’. Wat het ook werd, het beeld moest hufterproof worden.
Toen het werk in 2006 was gerealiseerd, bleek dat Kramer deze beperkende factor tot een kwaliteit heeft gemaakt. Elke keer als een vandaal het groene keramiek van Rembo zou beschadigen, zou ze het aangetaste deel vervangen met een koperen plaat. Een metaalsoort die na verloop van tijd groen kleurt, zodat Rembo dezelfde groenkleurige kolos zou blijven.
Ondertussen zijn we twaalf jaar verder en de vrees van de gemeente bleek ongegrond. Extreme vormen van vernielzucht bleven uit en Rembo, nog altijd koperloos, staat fier overeind in al zijn keramische pracht. In de tussentijd is het Rembrandtpark flink op de schop gegaan en begint het steeds meer trekken te krijgen van het Vondelpark: geen vandalisme, maar fitnessclubjes en barbecuefeestjes.
Ik stel me voor dat Rembo oorspronkelijk was bedoeld om wacht te houden bij de ingang van het Rembrandtpark. Maar waar is de ingang van dit park eigenlijk? Van elk ander Amsterdams park zou ik je dit kunnen vertellen, maar niet hier. Dit park heeft alleen zijingangen, een hoofdingang met enige allure ontbreekt. Zonder vandalen komt Rembo op deze plek over als werkloze portier. Behalve de picknickende stelletjes heeft het niets om te bewaken. Kan iemand het beeld een flinke tik verkopen?
Meer informatie
Müller, Elke (2012) Interpassiviteit en creativiteit – Hoe interactieve metaalmoeheid tot (levens)kunst te verheffen, in: Krisis, 2012/2. Amsterdam.