Under Heaven 02, Leonard van Munster, 2009
Wiltzanghlaan / A10
Leonard van Munster is een meester in het vinden van non-plekken
Regelmatig denk ik een kunstwerk van Leonard van Munster te zien. Zijn werken staan vaak op non-plekken: stukken braakliggend land of een parkvijver die al in tijden niet is bijgehouden door de plantsoenendienst. Zo zag ik in een doodlopende gracht een plateau van stukken fiets en takken drijven, ideaal voor eenden om een nest in te maken. Tenminste, ik vermoed dan dat Leonard van Munster erachter zit. Want soms is zo’n nest gewoon het werk van een overijverige meerkoet.
Wat is een non-plek eigenlijk? De Mexicaanse schrijver Valeria Luiselli probeert deze vraag te beantwoorden in Valse papieren, een verzameling essays over de onvolkomenheden van een wereldstad. In een van die essays gaat het over de ‘stedelijke afwezigheden’ van Mexico-Stad. Op plekken waar de stad wordt doorsneden door een snelweg ontstaan ambigue ruimtes, braakliggende plekken waar alleen eetstalletjes, straatverkopers, daklozen en vuilnis te vinden zijn.
Amsterdam is geen Mexico-Stad en stedelijke afwezigheden zijn hier een zeldzaamheid. In Nederland moet elke ambigue plek kleur bekennen. Naast en onder de A10 is dit geen uitzondering. Gelukkig is Leonard van Munster een meester in het vinden van zulke dubbelzinnige ruimtes. Hij ontwikkelt zijn kunstwerken meestal specifiek voor een locatie en vaak zijn het architectonische bouwsels of situaties die bijna surrealistisch zijn, als een droom, of juist een nachtmerrie.
Under Heaven 02 lijkt tot de eerste categorie te behoren, totdat je erachter komt dat er geen ingang is naar deze oase. Als een Tantaluskwelling kunnen we naar dit stukje hemel kijken, maar bereiken zullen we het nooit.
Meer informatie
Luiselli, Valeria (2012) Valse papieren. Amsterdam: Karaat.
