Black Waves, Lon Pennock, 1993
Kasterleepark, Amsterdam
De maquette waarop Black Waves van Lon Pennock is gebaseerd is niet groter dan een damesschoen. Vijf lagen zwartgeverfd hout, waarbij elke laag een hoekige curve maakt. Het ontwerp werd gewaardeerd door de gemeente en Pennock kreeg de opdracht om het werk uit te voeren in cortenstaal. In 1993 werd het beeld in de Louis Armstronglaan in Nieuw Sloten geplaatst, maar na verloop van tijd stuitte de aanblik ervan op weerstand bij de buurtbewoners. Het roestende staal werd niet gewaardeerd en regelmatig met graffiti beklad. Zelfs als het werk nog enig nut diende als object waartegen gevoetbald kon worden, dan werd het doffe geluid door de bewoners als te storend ervaren. Het kunstwerk en de bewoners van de Louis Armstrongstraat was een echte mismatch.
Lon Pennock zei zelf over de rol van kunst in de publieke ruimte: ‘Beelden moeten zonder sokkel in de maatschappij kunnen staan. Hinderlijk in de weg. Je moet over ze kunnen struikelen. Ze horen niet beschaafd aan de zijlijn te staan. Beelden zijn symbolen van onze tijd. Ze moeten buiten staan, want ze zijn voor iedereen.’ In 1997 werd het beeld verplaatst naar zijn huidige locatie, in de vijver in het naburige Kasterleepark. Hier staat het niet aan de zijlijn, al kun je het alleen ervaren vanaf de waterkant. Ook kan er op deze locatie niemand over struikelen. Probeer het anders toch maar, dat zal Pennock deugd doen.
Meer informatie
Pennock, Lon (2001) Lon Pennock, ‘s-Hertogenbosch: Jan van Hoof Galerie